'એક ઝાડ માથે ઝુમખ્ખડું, ઝુમખ્ખડે રાતા ફુલ રે, ભમ્મર રે રંગ ડોલરીયો' હોય કે 'હાલોને કીડીબાઈની જાનમાં' જેવા લોકગીતોનો રસાસ્વાદ એ સમયે માત્ર આકાશવાણીએ કરાવ્યો. હવે ક્રિકેટ જોવાનો કંટાળો આવે છે ત્યારે ક્રિકેટ સાંભળની મજા આવતી.

'એક
ઝાડ માથે ઝુમખ્ખડું,
ઝુમખ્ખડે
રાતા ફુલ રે,
ભમ્મર
રે રંગ ડોલરીયો'
હોય
કે 'હાલોને
કીડીબાઈની જાનમાં'
જેવા
લોકગીતોનો રસાસ્વાદ એ સમયે
માત્ર આકાશવાણીએ કરાવ્યો.
હાલમાં
અનેક માધ્યમો દ્વારા આ લોકગીતો
સાંભળી શકાય એમ હોવા છતાં હવે
એ લગભગ સંભળાતા બંધ થયા છે.
કવિ
દુલાભાયા કાગ,
હેમુ
ગઢવી,
ઝવેરચંદ
મેઘાણી જેવા મહાનુભાવો પ્રત્યે
જાણવાની તાલાવેલી આકાશવાણીના
કાર્યક્રમોને કારણે ઊદભવી
એવું માનવામાં મને લેશમાત્ર
શંકા નથી.
લોકવાર્તાઓ,
લોકસંગીત,
સુગમ
સંગીત,
લોકગીત,
ભજનો
અને સાથે હિન્દી ફિલ્મી ગીતોની
કોકટેઈલ આકાશવાણીએ અવાજ દ્વારા
પીવડાવી.
હવે
થોડી વાત ક્રિકેટના આંખે
દેખ્યા અહેવાલની એટલે કે
ક્રિકેટની રેડિયો કોમેન્ટ્રીની.
1982 બાદ
દેશમાં કલર ટેલિવિઝનની શરૂઆત
ઈન્દિરા ગાંધીના શાસનકાળમાં
થઈ. જો
કે બ્લેક એન્ડ વ્હાઈટ ટીવીને
પણ અમારે ત્યાં ગામડાંમાં
પહોંચતા એશિયાડ પછી પણ 15થી
વધુ વર્ષનો સમય લાગ્યો.
ગામમાં
કોઈ એક શ્રીમંત વ્યક્તિના
ઘરે એન્ટેના વાળું ટીવી આવ્યું
હોય તે અમારા માટે માત્ર વાત
કરવા સિવાય કોઈ કામમાં આવે
તેમ હતું નહિં.
હાલ
આપણે ક્રિકેટની મેચ કલર ટીવી,
એલઈડી
કે સિનેમા ઘરમાં જોઈએ છીએ.
1996 બાદ
મે રેડિયો પર ક્રિકેટ કોમેન્ટ્રી
સાંભળવાની શરૂઆત કરી.
ભારત
અને પાકિસ્તાન વચ્ચે શારજાહમાં
રમાતી મેચ હોય કે ઈંગ્લેન્ડ
સામેની લોર્ડસમાં રમાતી મેચ
હોય માત્ર કોમેન્ટ્રી દ્વારા
તેની મજા માણવાનો લ્હાવો કંઈક
અલગ હતો.
સિક્સ
હોય કે ફોર અમે તેની તિવ્રતા
માત્ર અવાજના આધારે કલ્પી
છે. 'ઔર
એ લગા ડાબર ચ્વનપ્રાસ ચૌકા'
ડાબર
વાળા એ સમયે રેડિયો કોમેન્ટ્રીમાં
આ રીતે જાહેરાત કરતા.
'શ્રીનાથ
બોલિંગ કે લીયે તૈયાર,
સામને
ઈન્ઝમામ-ઉલ-હક,
શ્રીનાથ
બોલિંગ કે લીયે જા રહે હૈ,
એ
શોર્ટ પીચ બોલ,
હકને
સન્માનજનક રીત સે આગે આકે સીધા
ખેલા,
બોલ
સીધી ગઈ શ્રીનાથ કે હાથ મે,
કોઈ
રન નથી.'
ભારતની
જીત હોય કે હાર કોમેન્ટ્રી
સાંભળવાની મજા આવતી.
હવે
ક્રિકેટ જોવાનો કંટાળો આવે
છે ત્યારે ક્રિકેટ સાંભળની
મજા આવતી.
જ્યારે
ક્રિકેટની કોમેન્ટ્રી આવવાની
હોય ત્યારે મેચના સમય દરમિયાનના
આકાશવાણી પરના બીજા બધા
કાર્યક્રમો રદ્દ થઈ જતા.
ઘણી
વાર મનપસંદ કાર્યક્રમ અઠવાડિયામાં
એકવાર આવવાનો હોય અને એ પણ
ક્રિકેટને કારણે રદ્દ થાય તો
રેડિયો સ્ટેશન પર બહુ જ ગુસ્સો
આવતો.

અમારા
માટે ગામડાંમાં રેડિયો મનોરંજન
અને માહિતી માટેની બેવડી
ભૂમિેકા ભજવતો.
રેડિયો
જાણે અમારી સાથે ઘરમાં જ વસતો,
તેના
વિના ચાલે નહિં.
રેડિયો
બગડે તો જાણે દિવસ બગડે.
હાલના
એફએમ પર આવતા આર.જે.ના
અવાજો હવે આકર્ષિત કરી શકતા
નથી.
આર.
જે.ના
અવાજ મને માત્ર મનોરંજન માટે
વગાડાતા બોલિવૂડના ઘોંઘાટીયાં
સંગીત જેવા લાગે છે.
જો
કે હવે એ યુગમાં પરત ફરી શકાય
એમ નથી.
આકાશવાણી
હવે ફરી તેના સુવર્ણયુગમાં
પરત ફરે એવી કોઈ શક્યતા હાલમાં
તો દેખાતી નથી.
બસ
હવે એ દિવસોને યાદ કરીને
આકાશવાણીની આ સભાને અહિં જ
વિરામ આપીયે.