માણવા ને મ્હાલવાની મૌસમ, શિયાળો મારી પ્રેમની મૌસમ

સાંજ પડતાંની સાથે જાણે ફુલગુલાબી હવા શરૂ થઈ. અચાનક આવેલા આ ઠંડા પવને મને ઋતુચક્રનું ક્યાંક ભાન કરાવ્યું. એસી ઓફિસમાં બેસીને અનુકૂળતા મુજબ વાતાનુકુલિત થતો હું કુદરતી ઋતુ ચક્રને જાણે ભૂલી ગયો. ઓફિસની બહાર આવતાંની સાથે મારા પ્રિય શિયાળાએ આવી રહ્યાનો જાણે સાદ કર્યો.

શરીરમાં જાણે રોમાંચ પ્રસરી ગયો. થયું સ્વેટર ફરી બહાર કાઢવાનો સમય આવી ગયો. ના, પણ હજી મને ઠરવા દો, થોડી હજી ઠંડી ગુલાબી હવાને આવવા દો. કેમ, આ ઠંડી ગુલાબી લાગે છે? ગુલાબ સાથે પણ આવો અહેસાસ થાય છે? ખબર નહીં.

ધીરે ધીરે શરીરને સ્પર્શીને જતી આ હવા કોઈના આવવાનો સાદ છે. જાણે કોઈ સાદ પાડી પાડીને બોલાવી રહ્યું છે. ફરી ઘરમાં સંઘરી રાખેલાં સ્વેટર્સ, ટોપી, મોજાં, બ્લેન્કેટ બહાર આવશે. ફરી સવારે ઊઠવાની આળસ થશે. ફરી મને સાંજે મેદાનમાં ફરવા જવાનું થશે. રાત્રે ઘરમાં પૂરાઈ રહેવાનું અને તાપણાં પાસે બેસી રહેવાનું, કેવી મજા પડશે. આ વિચારો જ મને રોમાંચિત કરી દે છે. તો તારો અહેસાસ તો કેવો હશે?

મંદ મંદ હવાનો માસૂમ સ્પર્શ, કડકડતી ઠંડીનો ચમકારો, સૂકા ઠંડા પવનોનો સિસકારો, બપોરની ગરમી અને સાંજની નમી, દિવસ ટૂંકો ને રાત લાંબી, ઘસઘસાટ ઊંઘ, આળસની મજા.. આવ તું મારા પ્રેમની મૌસમ, આવકારમાં આપીશ હું તસતસતું આલિંગન.