સૂનો રે વગડો ને સૂની છે વગડાની વાટ
સાવ રે સૂની મનની વનરાઈયું રે લોલ.
આંબલાની લચકતી ડાળીએ કોયલ સૂની
ને સાવ રે સૂની છે મનની મંજરી રે લોલ
અંતરે ઘોળાતા અટવાતા સૂના છે મનરંગો
કેમ કરી બોલું હું, સૂનો થયો છે હવે સણકો રે લોલ
સૂનાં રે થયાં હવે સ્મૃતિનાં સંભારણાં
ને સૂની થઈ આંગણાની માટી રે લોલ
ઉંબરે ઊભી જા જોવ તાં ઓતર પણ સૂનું
ને હવે સૂની છે દખ્ખણની દિશા રે લોલ
આવો જો વાલમ તો હજીયે કોળતું આ કાળજું
ને લીલો થતો પાલવનો છેડલો રે લોલ
************************************
No comments:
Post a Comment